De eerste twee weken

Hallo lezers,

Bij deze mijn eerste blog vanuit Ethiopië. Het zal een enigszins willekeurige greep zijn uit mijn ervaringen van de eerste twee weken hier. De heenreis is erg goed gegaan. Het was leuk dat ik tijdens de lange vlucht naast iemand uit Congo zat die ‘toevallig’ ook een lange tijd in Woerden heeft gewoond. Het was grappig om hem te spreken.

Gelijk na aankomst heeft Jan Dirk de winkel aan mij geïntroduceerd waar ik deze reis waarschijnlijk het vaakst ga komen: de ijswinkel Mal’O (dat betekent ‘zoet’ in de lokale taal). Dit is een winkel die Geertje samen met twee Ethiopiërs heeft gestart. Het draait zo goed dat ze nu, na tweeënhalve maand open te zijn, plannen maken voor het openen van een tweede locatie. Over deze winkel – het openen ervan en de uitdagingen die dat brengt – hoop ik in een latere blog meer te schrijven. Mijn eerste kennismaking met Ethiopisch eten hier was in ieder geval goed!

Helaas gebeurde er op de eerste volledige dag iets minder leuks: ik kreeg voedselvergiftiging. Maar na twee flinke overgeefsessies (waarbij 50% door mijn mond kwam en 50% door mijn neus) en een hele lange nacht slapen ging het al een stuk beter en had ik enkel nog een paar dagen nodig om te wennen aan het Ethiopische eten.

Iets superfijns was dat ik niet de enige nieuwkomer was, maar twee weken lang mocht optrekken met Jos en Summer (zij kwamen een dag later dan mij aan en zijn afgelopen woensdag weer vertrokken). Samen hebben we in de afgelopen twee weken flink de toerist uitgehangen. Dat je een toerist bent wordt elke dag weer duidelijk door wat je naar je toegeroepen krijgt: ferench (hun woord voor vreemdeling, waarschijnlijk afgeleid van French), money money (blijkbaar verwachten ze standaard van westerlingen dat ze geld geven) en you you you (een Engels woordje dat ze kennen en wat ze daarom maar naar buitenlanders roepen).

Samen zijn we bijna alle toeristische dingen afgegaan die je hier in de buurt kunt doen. Zo hebben we een boottocht gemaakt om krokodillen te zien. Die waren gelukkig aanwezig, evenals nijpaarden en een paar mooie vogelsoorten. Het was vooral leuk om de guide uitgebreid te spreken, bijvoorbeeld over hoe het leven hier is, wat het volk van de regering vindt en wat kenmerkend is voor Arba Minch. Tibebu was onze guide. Hij is een goede vriend van Jan Dirk en Geertje en heeft veel van onze andere trips ook geregeld.

Bijvoorbeeld ook de safari. Om 5 uur ’s ochtends zijn we vertrokken naar Nech Sar National Park. Het was 25 km rijden, maar we deden er een paar uur over, omdat het een bizar hobbelige weg is. In het begin waren we super enthousiast over het zien van een zebra. Later bleken die zeer overvloedig aanwezig (zie foto) en werden we enthousiaster over het zien van waterbokken, andere soorten antilopen en franjeapen. De terugweg was een hele ervaring doordat Jos en ik het eerste gedeelte op het dak zaten. Dit was een hele uitdaging gezien de hobbelige weg en de lage takken met doornen. Het tweede gedeelte werden we belaagd door zwermen tseetseevliegen (die de slaapziekte overdragen) waardoor we genoodzaakt waren elkaar en de auto kort en klein te slaan. Het is bijzonder dat we niet zijn gebeten.

Omdat Geertje en Jan Dirk eerder al een keer een geit hebben laten slachten, leek het Jos een leuk idee om dat ook zelf te proberen. Op het filmpje is te zien hoe ze ons een geit proberen aan te smeren. Het doorsnijden van de keel lieten we aan de verkoper over, maar het villen en in stukken snijden hebben we zelf gedaan. (De filmpjes en foto’s hiervan heb ik maar niet bij de blog gedaan. Als je ze toch wilt zien moet je me maar een berichtje sturen.) Inmiddels hebben we er al heerlijk van gegeten, met de geitenstoof op nummer een van beste geitgerechten. Als iemand van jullie interesse heeft in het geitenvelletje dan kan ik die voor je meenemen 😉.

Tot zover wat eerste ervaringen. Eigenlijk is het vooral leuk om met Adam (mijn neefje) te zijn, Geertje en Jan Dirk uitgebreid te spreken, al mijn vragen over Ethiopië, Arba Minch en de cultuur te kunnen stellen en überhaupt het alledaagse leven hier in me op te nemen. Het is een fijn idee dat de komende weken vol zullen zitten met deze dingen. Inmiddels heb ik al een paar lessen met Jan Dirk meegedaan en voor zijn studenten wat python oefenmateriaal ontwikkeld. Ook heb ik een statistiek les van Geertje meegemaakt en hoop ik te gaan helpen in de ijswinkel. Daarnaast probeer ik wat Amhaars te leren. Kortom, er is hier genoeg te doen voor mij en ik ben dankbaar voor hoe het allemaal is gelopen en hoe het nu gaat. In de volgende blog horen jullie meer.

Tot dan!